Can't Stop

♪ Red Hot Chili Peppers - Can't Stop

Czytając bądź prowadząc blogi o modzie, prawdopodobnie nie raz spotkałyście się z pojęciem posiadania własnego stylu. Większość blogerek i blogerów ma w swoich wszystkich zestawach coś swojego, charakterystycznego tylko dla nich - czy to kobiecość, elegancję, dziewczęcość czy niepowtarzalne połączenia kolorów i wzorów. Część blogerek swojego stylu dopiero poszukuje, przeskakując pomiędzy różnymi trendami i sprawdzając, w czym czują się najlepiej i co do nich najbardziej pasuje.

Faktem jest jednak, że blogerki i nie tylko one dążą do tego, by ich stroje jak najbardziej wyrażały je same i miały w sobie coś unikalnego, nie do pomylenia z zestawieniami innej osoby. Chcemy, by poprzez rzecz tak błahą, jak nasze ubrania przemawiała nasza osobowość, nasze myśli, a nawet nastrój w danej chwili. Wśród blogerek jest to tym ważniejsze, że te wyglądające na przebrane i nieautentyczne bądź prezentujące najnowsze trendy zamiast siebie są źle postrzegane. Nic więc dziwnego, że magiczne sformułowanie "własny styl" jest właśnie tym, do czego gdzieś tam - świadomie bądź nie - dążymy.

Z drugiej jednak strony widzę czasem zarówno na moim, jak i na innych blogach opinie, że dana osoba pokazuje ciągle to samo - że nie wymyśla nic nowego, a jedynie cały czas się powtarza w swoich strojach i zamiast być twórcza, jest odtwórcza kopiując samą siebie. Usłyszałam taką opinię na mój temat już dwa razy i, choć jak na ilość komentarzy i opinii, które otrzymuję jest to bardzo niewiele, to dało mi to jednak do myślenia - czy tylko ja widzę to, jak zmieniam się z każdym dniem, tygodniem, z każdym nowym zestawem i wpisem?

Czasem lubię wracać do moich starych bądź niedawnych wpisów i myśleć, co bym w nich zmieniła, co bym zrobiła inaczej, a co było dobrym posunięciem. Porównuję je ze sobą i za każdym razem mam wrażenie, że udało mi się posunąć choćby pół kroku naprzód, ale jednak. Nie tak dawno przygotowałam wpis z okazji pół roku mojego blogowania i widziałam wyraźną poprawę w moich zestawach w ciągu tego krótkiego czasu. Dla mnie to ewidentne, że cały czas się zmieniam... próbując jednak spojrzeć na to okiem nieznajomego obserwatora zorientowałam się, że być może rzeczywiście jestem nudna i non stop taka sama? Róż, mięta, czerń, biel, róż, mięta, czerń, biel, te same torebki, w kółko te same buty, pięć zestawów ze spodniami pod rząd, cztery z sukienkami jeden po drugim... czy to już monotonia i nic nowego?

Gdzie więc znajduje się granica pomiędzy posiadaniem własnego stylu, a byciem nudną i powtarzaniem się? Czy to, że znalazłam najbardziej pasujące mi kolory i często je noszę świadczy o tym, że przestałam się rozwijać w tym co robię? Czy pokazywanie cały czas tych samych dwóch torebek i jednych litów naprawdę źle o mnie świadczy? Zastanawiam się, co czyni blogerkę niepowtarzalną, oryginalną, ale i zmienną i zaskakującą? Gdzie jest magiczny środek pomiędzy nudną i ciągle tym samym, a brakiem jakiegokolwiek indywidualnego stylu i prezentowaniem najnowszych trendów?

Jak na złość, znów jestem nudna i znów widzicie po raz setny tę samą torebkę z Asosa oraz widoczne w kilku ostatnich wpisach lity ze Stylowych Butów. Być może nie powinno mnie dziwić to, że kogoś to irytuje? W końcu niektóre blogerki potrafią za każdym razem pokazywać coś zupełnie innego i większość ubrań nie doczekuje momentu, w którym pojawia się na blogu drugi raz. Możliwe, że to powtarzanie tych samych elementów sprawia, że zestawy zdają się być do siebie podobne... ale czy naprawdę są i czy przysłaniają to, co jest nowe? Koszula, którą tutaj prezentuję jest z Bershki i jest moją drugą koszulą w szafie. Jeszcze kilka miesięcy temu nie mieściłoby mi się w głowie to, że mogę je nosić - wydawało mi się to kiedyś zbyt pretensjonalne i niewygodne, a teraz nie mogę sobie wyobrazić mojej szafy bez tak podstawowego ubrania, jak czarna koszula. Połączyłam ją z legginsami, które mam na sobie po raz pierwszy... i nie mówię tego tylko i wyłącznie w odniesieniu do tych legginsów, bo nigdy, ale to przenigdy żadnych na sobie nie miałam :) Te dostałam w prezencie już kilka lat temu i schowałam do szafy z przeświadczeniem, że nadejdzie w końcu dzień, gdy okażą się być idealne. Jak widać - nie myliłam się!

Noszenie długiego swetra jako sukienki również jest dla mnie nowością, bo jak dotąd nie miałam jeszcze okazji mieć na sobie żadnej tak grubej i ciepłej. Sweter kupiłam w Reserved i już wtedy wiedziałam, że swetrem wcale nie będzie, bo uczynię go sukienką na chłodne, jesienno-zimowe dni.

Być może jednak nowe dla mnie elementy nie są dla nikogo zaskakujące i rzeczywiście się powtarzam...? Muszę przyznać, że po raz kolejny niesamowicie ciekawi mnie wasza opinia na temat wypracowywania swojego własnego stylu i nieświadomego powielania zestawów :) Jeśli jednak o mnie chodzi, to jednego jestem pewna - cały czas się rozwijam, szukam tego czegoś mojego i tylko mojego, co charakteryzowałoby mnie od początku do końca i nie pozostawiało cienia wątpliwości co do prawdziwości moich zestawów.
Może już znalazłam, tylko nie zdaję sobie z tego sprawy?